Nueva reseña de Subterráneo Heavy (España)




"Es de agradecer la valentía de gente como AEGRI SOMNIA para romper con estereotipos musicales, y acercarnos un poco más nuestros orígenes. Unos origines que de otra forma, caerían en el olvido. Según podemos leer en sus entrevistas, parece que aún tienen historias por rescatar y contarnos".

Si en el mismo contexto mezclamos metal extremo y música tradicional oral española, muy probablemente la primera reacción sea de escepticismo, incredulidad o sorpresa. Pero si dejamos atrás, primeras impresiones y tópicos ya trillados, seguramente aparezca  en nosotros ese gusanillo que hace ampliar nuestro horizonte, y según dicen mató al gato, la curiosidad. ¿Cómo es posible que dos mundos tan distantes consigan, ya no solo encontrarse sino fusionarse? Si tomamos como premisa, que toda música se nutre, en parte, de los sustratos de la tierra donde están plantadas sus raíces, tenemos que estos son un nexo de unión perfectamente válidos para dicho encuentro. No obstante, es necesaria la intervención de otros agentes externos para hacer florecer el fruto. Dichos agentes nos son otros que la creatividad, la falta de prejuicios y la valentía. Ad augusta per angusta es fruto de ello, y los responsables son AEGRI SOMNIA. Un proyecto paralelo de sus 2 integrantes, iniciado en 2012 por Lady Carrot, procedente del mundo folk castellano LA BOJIGANGA, y Nightmare, componente de la banda de metal extremo AS LIGHT DIES entre otros.

Ad augusta per angusta  consta de 11 cortes que narran historias antiguas, lejanas y caídas en el olvido. Aunque en el fondo, los temas tratados no distan tanto de la actualidad; pues el engaño, el amor, los malos tratos y los prejuicios siguen aún presentes. Todas las narraciones están construidas en atmósferas oscuras e inquietantes, impregnadas de nostalgia y tristeza. Sin duda, la ambientación de los temas lleva el sello del black metal, gracias  al sonido crudo y distorsionado de la guitarra eléctrica y los arreglos de teclado. Una ambientación en la que según mi parecer, dicho género son maestros.

Las guitarras y los teclados, son los únicos instrumentos contemporáneos que he conseguido distinguir. Para el resto, sobre todo en lo referido a la percusión, han optado por dar protagonismo a otros más tradicionales, propios del folclore; dejando a un lado la clásica batería. Los instrumentos más utilizados han sido la pandereta castellana, la gallega y el pandero cuadrado. Tampoco han dudado en utilizar unas simples cucharas, unas vieiras o un almirez, mortero de cocina metálico, como acompañamientos; tal y como nos explica Lady Carrot en su vídeo Aegri Somnia: Sobre Ad Augusta per Angusta.

Los temas desprenden magia, una magia que siempre me han transmitido las historias antiguas, pese a que en ocasiones narren situaciones tan crueles y miserables, como la violencia machista en “Romance de Santa Elena”. El disco consigue atraparte como si del hechizo de una meiga se tratase, gracias a las melodías de guitarras y a una voz dulce e hipnótica. Basta con escuchar “Seran”, cantada en gallego, para quedar embrujado. El único aspecto que más me ha costado asimilar del disco, es el elevado volumen de las guitarras. Esto hace que en ocasiones la voz y algunos elementos de percusión queden apagados, como por ejemplo en el “Señor Platero” o “Charro del labrador”. Un trabajo, que como ellos definen, es un viaje folclórico por toda la península, desde el sudeste hasta el noroeste, desde un fandango de Huelva hasta una jota. Para ser francos, debido a mi desconocimiento sobre cantos tradicionales, la jota, es el único que he reconocido.

Es de agradecer la valentía de gente como AEGRI SOMNIA para romper con estereotipos musicales, y acercarnos un poco más nuestros orígenes. Unos origines que de otra forma, caerían en el olvido. Según podemos leer en sus entrevistas, parece que aún tienen historias por rescatar y contarnos.

Pedro Diaz 

New review by Aristocrazia Webzine (Italy)


"Esperimento ben riuscito per gli Aegri Somnia: mi auguro che riescano a tenere viva la tradizione del folk della loro terra con continuità e passione".

Immaginate una casa abbandonata, circondata da un'aura spettrale, in cui prende vita una sessione musicale del tutto improvvisata; aggiungeteci canti appartenenti alla tradizione orale spagnola del XIX e XX secolo, per giunta sconosciuti perfino a molti autoctoni; come tocco finale, influenze provenienti da universi acustici e distorti, contaminate dagli stili più diversi. Seguite tutti questi passaggi e otterrete gli Aegri Somnia, attivi dal 2012 e dietro al cui nome si celano Lady Carrot, interprete di musica folkloristica castigliana, e Nightmarer (As Light Dies, Garth Arum), proveniente da un tipo di scena musicale più estrema.

"Ad Augusta Per Angusta" è il primo risultato concreto di queste nozze miste tra generi diversi. Un disco che reputo interessantissimo soprattutto dal punto di vista antropologico, dal momento che permette agli ascoltatori di avvicinarsi a una tradizione di nicchia, poco diffusa e, quindi, tutta da scoprire. Banale, ma doveroso e da tenere a mente, «canti popolari tramandati oralmente» è un concetto che si lega inevitabilmente a una ripetitività di fondo nelle melodie e nelle strutture dei singoli brani per esigenze strettamente legate al bisogno di trasmetterle ai posteri e far sì che sopravvivessero: era necessario, in altre parole, creare linee vocali semplici che non andassero perdute col passare degli anni.

Il brano di apertura "Seran" presenta, difatti, ben poche variazioni, mentre già con il successivo "Señor Platero" gli animi si modificano e movimentano, soprattutto grazie alla parte strumentale, in cui figurano suoni acustici, elettrici e anche percussioni. In "La Culebra" troviamo perfino una spruzzata di sonorità elettroniche, mentre la voce cresce in corpo e volume; "La Deshonra" è un concentrato di dolcezza e malinconia che si abbracciano e uniscono: troveremo intenzioni e sensazioni analoghe anche in "Romance De Santa Elena".

"Molinero - Vengo De Moler", "La Niña De La Arena" e "Rondón Del Enamorado Y La Muerte" sono probabilmente le tracce più belle dell'album: movimentate e ritmate le prime due, in cui chitarre flamenco e suoni amplificati si sovrappongono senza disturbarsi le une con gli altri; apoteosi e picco più alto del folklore trattato in tutto il disco la terza, in cui fa la sua comparsa anche una voce maschile di accompagnamento. Se in "Ronda De Mayo" le sequenze di accordi si fanno più allegre, nella successiva "Charro Del Labrador" i suoni amplificati della chitarra elettrica si ritagliano un angolino da protagonista, con plettrate e accordi inequivocabilmente contaminati dal black metal. Il disco si chiude infine con "Veneno", che potrebbe tranquillamente passare per una tipica ballata hard rock, così come il nostro viaggio alla scoperta di canti da non dimenticare.

Esperimento ben riuscito per gli Aegri Somnia: mi auguro che riescano a tenere viva la tradizione del folk della loro terra con continuità e passione.


New review by Dark Entries (Belgium) (7,5/10)

http://www.darkentries.be/nl/recensies/aegri-somnia-ad-augusta-per-angusta


Met bands als Sangre De Muerdago, Har Belex en ook deze Aegri Somnia komt er een frisse wind vanuit het warme Spanje onze kant opgewaaid.

Het verhaal van Aegri Somnia begon ergens in 2012 toen Lady Carrot (Cristina R. Galván; actief in de Castiliaanse folk muziek scene) en Nightmarer (Oscar Martin; actief in avant-garde metal projecten als As Light Dies en Garth Arum) een muzikale sessie hielden in een oud spookhuis in een Noord-Spaanse vallei. Omringd door eenzaamheid, stilte en de geur van natte aarde. Het duo ging in de oude ijzeren keuken, alwaar de termieten bijna de laatste resten van de houten balken weggevreten hadden, aan de slag met tamboerijn, kookgerei dat voorhanden was als percussie en luide akkoorden van de elektrische gitaar. Met een pak traditionele songs onder de arm improviseerde het duo er op los. De twee sterk van elkaar verschillende werelden (de traditionele langs de ene, de zware, harde langs de andere kant) convergeerden en gingen onder de ogen van de geesten die dit verlaten huis bewoonden wel een zeer opmerkelijk huwelijk aan.

Een huwelijk dat al meteen een liefdesbaby ter wereld liet komen: Aegri Somnia. Het duo brengt Spaanse traditionals, liedjes die zelfs voor vele Spanjaarden zelf nog onbekend is, en mengt deze met de excentriciteit die kenmerkend is voor muziekstijlen zoals (black) metal. Maar bovenal wil Aegri Somnia via deze versterkte liedjes een bitterzoete soundtrack bieden die de boodschappen die onze voorouders aan ons hebben doorgegeven, benadrukken.

Ad Augusta Per Angusta is een compilatie van populaire Iberische (een niet-geclassificeerde Europese taal die in de oudheid werd gesproken in het zuidoostelijk deel van het Iberisch Schiereiland, in een gebied dat ongeveer overeenkomt met de huidige Spaanse regio’s Catalonië, Valencia, Murcia en Andalusië.) folk songs uit de late 19de en vroege 20ste eeuw. Een reis door het Spaanse platteland, bevochtigt door het zweet en bloed van onze voorvaderen, een benadering van het magische Spanje met zijn lichten en schaduwkanten, maar ook een blik in de afgrond van het donkere Spanje met zijn innerlijke wreedheid en de brutaliteit van zijn inwoners. Aegri Somnia brengt zo deze tradities, mythes en geheime vertellingen die verspreid werden rond kampvuren na een lange werkdag of tijdens feestdagen, en doorgegeven werden van generatie op generatie, terug tot leven en red ze van de ondergang.

Een unieke aanpak is het wel degelijk, dit contrast tussen het authentieke en het harde karakter. Toch mocht van ons de metalgitaar iets minder doordrukken in de sound van Aegri Somnia. Deze klinkt immers zodanig prominent bij wijlen, dat de traditionele instrumenten wat vanuit de schaduw lijken te opereren. Een song als ‘La Deshonra’ is in deze dan ook een rustpunt, steunend op enkel de mooie vocalen van Lady Carrot en akoestische gitaar, en het geluid van de zee en vogels die de song sfeervol afsluiten. Laat je echter niet afschrikken door de metal waarover sprake, want ikzelve ben ook geen fan van het genre op zich, doch heb dit geen enkel moment als storend ervaren op deze fijne plaat.

Maar dat deze combinatie voor verrassend vuurwerk kan zorgen, zeker wanneer de combinatie dezer twee componenten er pal op zit, zoals tijdens ‘Señor Platero’ bijvoorbeeld of ‘La Culebra’ waarin men verder nog experimenteert met elektronische ritmes. Luister zeker ook eens naar ‘Molinero-Vengo De Moler’ alwaar flamenco en metal zorgen voor een wonderbaarlijke combinatie, die wij tot voorheen niet voor mogelijk achtten.

Ad Augusta Per Angusta klinkt bij de eerste luisterbeurt nog als een tamelijk vreemde combinatie, maar al snel verandert dit in een verslavend plaatje dat door zijn unieke aanpak nog vaak de weg naar de stereo installatie zal vinden.


We zouden dit graag eens op een podium zien, en Aegri Somnia zou zeker niet misstaan op de planken van Castlefest of Coalescaremonium, dus, beste organisatoren, sla jullie slag!